Ένα τικ εισπνοής

Όχι.
Δεν είναι απαισιοδοξία η γνώση.
Καλά ας δεχτώ «η πρόγνωση».
Τα σημάδια είναι τόσο ορατά
όσο ένα μαύρο πουλί που πετάει τόσο χαμηλά
που μπορείς να δεις ακόμα και το βλέμμα του.
Οιωνός;
Όχι. Δεν είμαι μάντισσα.
Δεν κατέχω το χάρισμα ιέρειας.
Όχι. Μια ρομαντική, αθώα κι αθεράπευτα πραγματίστρια είμαι.
Βλέπω τα σημάδια κι ερμηνεύω τα γεγονότα.
Τα κεκαλυμμένα γεγονότα.
Μπορείς να τα ονομάσεις και παραποιημένα.
Η ερμηνεία δεν είναι τίποτα άλλο από έναν απλό συνδυασμό.
Σκέψης δικής σου, της πληροφορίας και της ανταλλαγής της.
Όχι, ούτε φιλόσοφος είμαι. Ούτε αναλύτρια.
Δεν έχω χρόνο να εντρυφήσω σε πηγές.
Επιφανειακά τ’ αγγίζω όλα καλή μου. Επιφανειακά.
Μη διαμαρτύρεσαι.
Δε χρειάζεται εγώ να φτάσω μέσα στα γεγονότα.
Τα γεγονότα είναι μέσα μου.

Κι η πίστη στην ερμηνεία δεν είναι παρά ένα τικ.
Σαν ένα τικ δίπλα σε μια λίστα εκκρεμοτήτων διαίσθησης..

Τσακ! ν
Πάει κι αυτό.
Έγινε.

Έχω το χάρισμα; Όχι. Ούτε αυτό είναι.

Όταν το είχα το έχασα.
Κάπου θα το ξέχασα αλλά δε μπόρεσα ποτέ να θυμηθώ πού.
-να, είδες που αυτό δε σε εκπλήσσει;-
Κι ας έψαξα πολύ.
Απόκαμα κι έγειρα στ’ απομεινάρια της θύμησης.
Η μυρωδιά μονάχα έμεινε στα ρουθούνια μου.
Με πλημμυρίζει προκαλώντας μου ειρωνικούς μορφασμούς.
Κι ένα τικ εισπνοής.
Κι όσο μ’ αρέσει η σκοτεινά
έχω αυτόν τον αναθεματισμένο ήλιο από πάνω μου
να με ζαρώνει μισοκλείνοντας τα μάτια μου.

Η άρνηση μου πρόσθεσε άλλο ένα τικ.

Όμως, εντάξει. Το παραδέχομαι.
Με κλειστά μάτια βλέπω καλύτερα.
Ναι. Είδες τι ειρωνεία;
Επιλέγω το σκοτάδι και με βρίσκει το φως.



Αφιερωμένο στη Μαργαρίτα που με γεμίζει φως