Να γελάς

Αλλάζει άραγε η θλίψη σαν πέφτει πάνω σ’ ανεμοστρόβιλους;
Παραδίνονται τ’ ασφάλιστα μάτια στην αγκαλιά του μύθου
άμα βγάλει το χέρι - και ποιο χέρι - τις βελόνες που τα κρατάνε ανοιχτά;

Χέρι. Δάχτυλα.

Δάχτυλος που βυθίζεται στις πληγές
δάχτυλος που στηρίζεται σε κορφές να σηκωθεί
και κάθε φορά λίγο τις βαθουλώνει
σαν άλλη Ρέα τους πόνους της γέννας για ν’ αντέξει.

Επώδυνα γεννιέται η χαρά
μεγαλώνει κι ονοματίζεται με δάκρυ
δώρο μοναδικό της ύπαρξης
που φέρνει και το γέλιο.

Να γελάς μέχρι δακρύων 

τα σπλάχνα να γελούν.
Εκεί η φύση έκρυψε
τα αντικαταθλιπτικά της.

2008