Μ' έπληξαν ανηλεή φιλιά

Τα θέλω μου γδέρνουν τα δέρματα της πλήξης
που βιαστικά πάνω τους άπλωνα
κρέμες μυρωδάτες
λαμπερές ορχιδέες.
Ένα με το δέρμα μου μαδούν
όσο ακόμα αναζητώ την πλήξη
που πέφτει στο πάτωμα
λιμνάζοντας
από τα γυμνά θέλω μου
που στάζουν αίματα θλίψης
κυλιόμενων σκέψεων
αναβράζουσες τύψεις
διαλυμένες στο νερένιο μου σώμα.
Θέλω να πλήξω ξανά.
Όπως εκείνα τα καλοκαίρια
όταν η μέρα έστεκε μαρμαρωμένη
και μόνο η νύχτα σαν τη φιλούσε
έσπαγε τα κομμάτια
εμφανίζοντας ασχημάτιστα ζωή.
Θέλω να τραγουδήσω ξανά
«Τι αφόρητη πλήξη!»
Μα ο μόνος ψίθυρος που μου βγαίνει
είναι έλα
και το μόνο απίθανα βέβαιο τραγούδι
έχει ένα στίχο…
«μ’ έπληξαν ανηλεή φιλιά»
κι εσύ θα μου λες
αυτός ο στίχος δεν τραγουδιέται.
Ναι.
Αυτός ο στίχος πλήττεται από
βομβαρδισμένες χορδές.
Σε νοιάζει;

16/7/2007