ΑΣΤΕΡΟΤΡΟΠΙΟ: 08/28/07

Αστεροτρόπιο

...Μεταμορφώθηκα σ' αστεροτρόπιο μόνο για να σε βλέπω. Είδες; Όμορφο δεν είναι; Ένα λουλούδι που γεννήθηκε για σένα. Ανήκει σε σένα. Για πόσο; Δεν έχουν χρόνο οι ψυχές σαν συναντιούνται.Ούτε τόπο. Μόνο κυλάνε...πετάνε... κι ανοιγοκλείνουν. Φτερά και πέταλα.

...Όταν ανοίξουν κρατήστε τις ορθάνοιχτες.

Καλό ταξίδι στον τόπο μου, στ' αστρογονικό μου!

Στη μοναξιά σου να ρολάρεις...

“[…] Πίστευα τόσα χρόνια πως η τέχνη είναι διαφυγή. Και λύτρωση. Με το δεξί μου χέρι σηκωμένο στον ουρανό -πράξη αλήθειας- ταπεινά κι όχι ταπεινωμένη, λέω πως η τέχνη δε με λύτρωσε κι ούτε διέφυγα απ’ τις απόκρημνες στροφές της τρέλας. Όσοι ακόμα ορκίζονται στ’ όνομα της και δεν ψεύδονται σωστά κάνουν. Δεν ήρθε καιρός.
Γιατί η τέχνη περιέχει άμετρο εγωκεντρισμό.
Η τέχνη -εγώ για μένα μιλάω- γουόκμαν στ’ αυτιά μου και πατίνια στα πόδια, στα χρώματα σου… στη μοναξιά σου να ρολάρεις…

"...χειρόγραφο..."

Κατερίνα Γώγου

......ΣΕ ΚΕΙΝΟ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ...

Σαν σφουγγάρι ρουφώ τους πόνους και τις πληγές των ανθρώπων. Με στύβει η αδικία σ΄ ένα κουβά με βρώμικο νερό. Αφήνομαι στη λάσπη να εξιλεωθώ απ’ την ψηλομύτα καθαρότητα ψυχής. Και παρασύρω γύρω μου, τον με πόνο και κόπο φτιαγμένο μικρόκοσμό μου, στη λάσπη. Σοκαρισμένος με κοιτά να θρυμματίζω την επίπλαστη επιφάνειά μου. Κι εγώ, ακόμα πιο σοκαρισμένη ν’ ανακαλύπτω πως υπήρχε. Πιο βαθιά βουλιάζω στο βούρκο. Τι είναι αληθινό;

Κατερίνα Γώγου

Πάει. Αυτό ήταν.
Χάθηκε η ζωή μου φίλε.
Mέσα σε κίτρινους ανθρώπους
βρώμικα τζάμια
κι ανιστόρητους συμβιβασμούς.
Άρχισα να γέρνω σαν εκείνη την ιτιούλα
που σου 'χα δείξει στη στροφή του δρόμου.
Και δεν είναι που δεν θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα
κι ούτε που θα σε ξαναδώ.

---------------------------------------------------

Αμαλία στάσου...ευτυχώς σε πρόλαβα..θέλω να σου δώσω αυτά τα ρόδα....θέλω να δώσεις ένα στην Ελένη, στον Νικόλα,στον Μάνο, στον Αρίστο, στην Μαρία, στον....στην...και να κρατήσεις και εσύ καρδιά μου...και αυτός ο κουμπαράς τι είναι;;;;; τι έχει;;;α! είναι γεμάτος συγνώμες Αμαλία μου..απ τους ανθρώπους που τιμούν το "ομνύω"..και αυτό το μπουκάλι τι έχει μέσα;;;;;είναι γεμάτο δάκρυα απ τους ανθρώπους...γιατρούς...συγχώρεση ζητάνε ψυχή μου....Καλό ταξίδι μάτια μου χωρίς πόνο πια....

Μαργαρίτα (Margarita)

Πηγή:
http://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=51787

28.8.07

.....................................

.................................