Εδώ τοίχος

Ψιθύρισα… «φεύγω».
Δεν με τεντώνουν οι λέξεις σου
κι εγώ κουράστηκα να ζαρώνω
στην άκρη του ματιού σου.
Να βαθαίνω τις γραμμές
ώσπου να φτάνω μέσα σου.
Κουράστηκα.
Μια γαμημένη παραδοχή είναι.
Μια σήραγγα που ενώνει
το βλέμμα
με το στόμα σου.
Δε μου φτάνει να το νιώθω.
Θέλω να μου το πεις.

«Φύγε.
Κάθε μέρα θα κλείνω τη δίοδο
που ανοίγεις
να μη σε φτάσουν οι λέξεις μου».


Θέλω να σ’ ανατινάξω.
Στον τελευταίο ψίθυρο του φεύγω
θέλω να πάρω μαζί μου την ύλη σου.
Εκείνη που υψώνεις στα φράγματά σου
και δεν αφήνει τη δική μου να περάσει.
Θα σ’ ανατινάξω.
Την επόμενη φορά που θα ακούσω
το δικό σου ψίθυρο…
«Εδώ τοίχος. Να προσέχεις».

7-6-2007