28.1.10

Γκλίτερ

Η κάψα του γυρισμού πασπαλίζει τα πάντα με γκλίτερ.
Σαν εκείνη τη λονδρέζικη μπάλα
που βούτηξα στο νερό
-με όλη την επισημότητα, σαμπάνια, μαξιλαράκι, κεριά, μουσική, τσιγάρο-
και η λάμψη της έκανε μια βδομάδα να φύγει απ’ το σώμα μου.
Το πρόσωπό μου γυαλισμένο λάμπει από επίπλαστη χαρά.

Μου το μαρτύρησε το θαμπό δέρμα,
άμα το τρίψεις λέει πάντα την ασχήμια.
Ούτε τα πολύχρωμα νυχτερινά φώτα βοηθούν.
Τίποτα δεν καλύπτει την κρύπτη της απογύμνωσης
όταν την αναζητά κανείς.

What is now my name, he asked
when he sαw me back
they call me Hopehunter
and what is your kind?
a dead hope driver I am
once you ‘ve killed one
can’ t stop until you find the last.
11/9/2008

4 σχόλια:

AERIKO είπε...

Μου λείπεις. Έμαθα και κάτι που με πόνεσε μιλάμε πολύ.Και μου λείπει κι ο Γιάννης πολύ αστέρι μου..δεν ξερω γιατί..μου λείπει απίστευτα.! Όσο μακραίνει ο χρόνος τοσο πιο κοντά μας τον αισθάνομαι.Τελικά η ασχήμια της αλήθειας είναι η επίγνωση της στιγμής.Καληνύχτα κι ενα τρυφερό φιλί σου αφήνω αποψε εδω.Αύριοοο είναι μια άλλη μέρα.! :)

ειρήνη είπε...

σε φιλώ Τζένη μου

βγάζει έναν σπαραγμό το ποίημά σου

Ανώνυμος είπε...

λείπει η γραφή σου....λείπεις εσύ....μου λείπεις κοριτσάκι μου..
Μαργαρίτα

JENY... αστεροτρόπιο είπε...

***Αερικό μου γλυκό, σήμερα είναι μια άλλη μέρα, άλλο χαμόγελο, ίδια θλίψη... κι ο χρόνος άτιμος πολύ.

** Ειρήνη μου, όσο γυρνάς σε ένα αγαπημένο παρελθόν, τόσο πιο σπαρακτική είναι η συνειδητοποίηση πως όλα αλλάζουν, όλα έχουν αλλάξει και οι θύμησες φτιασιδώθηκαν... σε φιλώ γλυκά επίσης.

* Μαργαρίτα μου, βάλε άλλο τόσο και για μένα αγαπημένη! Θέλω τόσο ν' ακούσω το γέλιο σου ξανά!!!