Τι ψάχνεις τώρα…
Τ’ απογεύματα κατεβαίνω κυριλάτη στην πλατεία.
Χαμηλοκάβαλο παντελόνι,
μπότα στιλέτο…
Κι ας χαλάω την εικόνα με μια μπίρα στο χέρι
απ’ το περίπτερο κι ένα στριφτό στο άλλο.
Μ’ απορρίπτουν τ’ αλητάκια της πλατείας.
Δε μ’ αναγνωρίζουν…
Τα βράδια όμως ντυμένη στα ξεβαμμένα μαύρα
φορώντας αρβυλάκια
τριγυρίζοντας ύποπτα κρατώντας τσίλιες
Κι ύστερα αμέριμνα …πάνω στην τσάντα με τους λοστούς
Χωρίς ταυτότητα.
Πάμε μια βόλτα απ’ το τμήμα.
Εξακρίβωση στοιχείων
Ναι εγώ είμαι…
Το πρωί σου ασκώ πίεση
αλλοδαπούς να προστατέψω απ΄τον ξυλοδαρμό
Δε μ’ αναγνωρίζεις…
Ναι ρε φίλε, το βράδυ τριγυρνώ με τα πρεζάκια
κάτι αλητάκια πιτσιρίκια ψυχούλες
αναμεσίς στις συμμορίες
-τ’ άλλα
με τα μαλλιά καρφί και κολαριστά ρούχα
και μπαρμπάδες μπάτσους-.
Τι ψάχνεις τώρα.
Τα μέσα μου στραπατσαρισμένα
απλώθηκαν στη μούρη μου.
Κάτι πρωινά τα παιδιά με φωνάζουνε κυρία,
κάτι άλλα ταράζω συνειδήσεις απ’ το μικρόφωνο
πετώντας νούμερα κι ιστορίες ματωμένες…
Ναι ρε. Εγώ ήμουν που διέλυσα τη ζωή μου
για να κερδίσεις ένα κωλόχαρτο παραμονής.
Που ’στελνα έγγραφα διαμαρτυρίας
τα δικαιώματά σου να διαφυλάξω.
Τώρα που την ξαναμαζεύω εσύ καταπατείς τα δικά μου.
Τι πουτάνα που ναι η ζωή…
Όχι ρε κουφάλα.
Δεν έμαθα ποτέ να κοιτώ με χαμηλωμένα μάτια
Ούτε να κάνω ότι δουλεύω όταν δεν έχει δουλειά
Ούτε να δείχνω γενικώς…
Κάνω… όλα φανερά. Όχι κρυφά.
Ναι; Δε σ’ αρέσει η γλώσσα μου;
Δεν πειράζει.
Εγώ προτιμώ να χω καθαρή τη γλώσσα της ψυχής
για να μπορεί να χτυπά η καρδιά της συνείδησης.
Κι ας κουράζομαι.
Να παλαντζάρω στ’ άκρα μου…
Μέσα στην ίδια μέρα, κάθε μέρα.
Το πρωί κλωτσομπατσάκι γραμματέας
Τ’ απόγευμα κυρίλλα ιδιαιτέρα
για το φαίνεσθε του life style
Λούζομαι όλα τα στυλ.
Στα ενδιάμεσα μέλος επιστημονικών επιτροπών…
γνώστης ιδιότυπων εχθρών…
Τ’ απόγευμα εργάτρια παραγωγής..
Το ξημέρωμα εγώ γυμνή
χωρίς ταυτότητα
και πάμε απ’ την αρχή.
Ναι. Σε πολλά άκρα βρίσκομαι.
Ποτέ δεν απέκτησα στάμπα προέλευσης.
κι ας με περνάνε συχνά από έλεγχο.
Για να με χαρακτηρίσετε θα πρέπει
να με γεμίσετε σφραγίδες,
ημερομηνίες σφαγής, ημερομηνίες λήξης.
Όχι ρε πούστηδες.
Δε χωράνε όλες στο κορμί μου.
16/4/2007
2 σχόλια:
Ήμουν που ήμουν ...με αποτελείωσες...σε αγαπάω μικρό μου
μαργαριτα
καλά πάμε, ανά μήνα βλεπόμαστε τελευταία ακόμα και διαδικτυακά.
Κι εγώ, κι εγώ και μου λείπεις.
Δημοσίευση σχολίου