Αύριο δε θα 'σαι κει.
Απ' το πρωί θα βράζει το καζάνι
κρασί θα πίνουμε από την εκκλησιά
έθιμο παλιό που το 'χαν ξεχασμένο τότε που ζούσες.
Δική μας η γιορτή τ' Αη Γιωργιού
προστάτης του χωριού μας
άρτο και κρασί
τραγούδια και χορό
θα τρατάρομεσε κάθε σπίτι που γιορτάζει.
Το 'πε κι ο θειος μου.
Σ' ονειρεύτηκε λέει πως έρχεσαι
μα το σπίτι είναι κλειστό.
Χρόνια τώρα. Μ' αύριο θα 'μαι εγώ εκεί.
Για πρώτη φορά ύστερα από δέκα χρόνια.
Το σπίτι δε θα ξανακλείσει πια.
Κρασί θα πιω στο όνομά σου
κι ύστερα θα ΄ρθω στην Κερά να σε κεράσω
μαζί με στάλες δάκρυα κι ένα τραγούδι που 'γραψα για σένα.
Το ξέρω πως περίμενες να πιούμε ξανά μαζί.
Αύριο θα 'μαι εκεί.
2 σχόλια:
Δεν υπάρχουν λόγια....με νοιώθεις
Μαργαρίτα
...όπως κι εσύ
βλέποντας τις κουκίδες μέσα στα γράμματα.
Δημοσίευση σχολίου