tag:blogger.com,1999:blog-3736854323054312766.post879196428746982970..comments2023-04-03T16:32:37.166+03:00Comments on ΑΣΤΕΡΟΤΡΟΠΙΟ: Ε, όχι μαζόχα και με τίτλοJENY... αστεροτρόπιοhttp://www.blogger.com/profile/16593929007200326519noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-3736854323054312766.post-56449395127173576582007-10-03T02:29:00.000+03:002007-10-03T02:29:00.000+03:00Μαργαρίτα μου, λίγο αφήνω να πατήσει ένα ελεφαντάκ...Μαργαρίτα μου, λίγο αφήνω να πατήσει ένα ελεφαντάκι την πατουσίτσα μου... αστερομαζοχάκι;;; χμ... φιλιά μαγισσούλα μου. <BR/><BR/>Πετούμενη λίμπιντο, σ' ευχαριστώ για το δωράκι που άφησες στο πέρασμά σου. <BR/>"Κάτι από δύση θα ’ναι πάντως σε κραιπάλη<BR/>κι έχει στολίδια του μαντείες<BR/>να μη σαστίζει σε αλλαξοκαιριές". Μάλλον λάθος ερμηνεύω τις μαντείες γιατί το δικό μου συνεχίζει να σαστίζει.<BR/>Εμένα πάντως με βασανίζει το ερωτηματικό για το θάνατο της επιθυμίας. <BR/><BR/>Ανθρακωρύχε, στέλνω δυνατούς ανέμους να απλωθεί γρηγορότερα η φωτιά που θα φέρει το θάνατο. <BR/>Δεν είναι όμορφο που γράφεις ποίημα στο "ποίημά" μου;JENY... αστεροτρόπιοhttps://www.blogger.com/profile/16593929007200326519noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3736854323054312766.post-80337465449021122702007-09-22T21:22:00.000+03:002007-09-22T21:22:00.000+03:00Σαν τη γης μας προστάζει το σώμα μας φορές.Ποιος μ...Σαν τη γης μας προστάζει το σώμα μας φορές.<BR/>Ποιος μπορεί να παρακούσει τότες;<BR/>Χωμάτινο κι αυτό, αναζητά τη βροχή του στην ξηρασία, τον ήλιο στην πλημμύρα και κρύβεται κάτω απο χρώματα, πέταλα και κλαριά.<BR/>Έχουν μια αιώνια κίνηση τα σώματα. Δεν ησυχάζουν ποτέ.<BR/>Κι αν είναι τυχερά, κάνουν την επανάστασή τους και τρέμουν καθώς τρίβονται μεταξύ τους, ή βάζουν φωτιά στους ουρανούς, με τα ηφαίστεια -υπηρέτες τους-.<BR/>Μέτα, αφήνονται στην φωτιά και τον θάνατο..anthrakoryxoshttps://www.blogger.com/profile/17467515274542150420noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3736854323054312766.post-73533671135282960332007-09-15T05:41:00.000+03:002007-09-15T05:41:00.000+03:00Τι είναι το σώμα, αναρωτιέται και ο Γιάννης Βαρβέρ...Τι είναι το σώμα, αναρωτιέται και ο Γιάννης Βαρβέρης στην τελευταία ποιητική συλλογή του. Και απαντάει για λογαριασμό μας:<BR/>«Κάτι από δύση θα ’ναι πάντως σε κραιπάλη<BR/>κι έχει στολίδια του μαντείες<BR/>να μη σαστίζει σε αλλαξοκαιριές.<BR/>Πάλι μπορεί να ’ναι πέρασμα ενός τρένου<BR/>κι όχι το πέρασμα ενός τρένου επακριβώς<BR/>αλλά η ησυχία της διάβασης- δύο ησυχίες<BR/>εκείνη που προηγείται κι αυτή που έπεται.<BR/>Ή το πιο απίθανο, μες στον κοιτώνα<BR/>καθώς επικρατεί το σκόρπισμα του ελέους<BR/>κι οι αψήφιστες ραγισματιές στο ημίφως<BR/>να ’ναι μια σάρκα που φτεροκοπά<BR/>ενώπιον των οστών της»<BR/><BR/>Εδώ ίσως ταιριάζει και το κατά τον Τίτο Πατρίκιο ερωτηματικό για τη γέννηση της επιθυμίας…<BR/>Άραγε πώς γεννιέται<BR/>από ένα τίποτα η επιθυμία (Τ. Πατρίκιος)Flying Libido With A Ukulelehttps://www.blogger.com/profile/15329816012539842515noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3736854323054312766.post-88382632417573503952007-09-12T14:25:00.000+03:002007-09-12T14:25:00.000+03:00Οχι μαζόχα καρδιά μου....αστερομαζοχάκι ναι! λίγο....Οχι μαζόχα καρδιά μου....αστερομαζοχάκι ναι! λίγο...μόνο λίγο...φιλιά σου<BR/>ΜαργαρίταAnonymousnoreply@blogger.com